Nieuws

Ervaringsverhaal in het boek BESTAANSRECHT van Maarten Oversier

september 2021

Onzichtbaar naar zichtbaar bestaansrecht 'Verborgen informatie werd via mij vrijgegeven.'

Op het moment dat ik voelde dat de tijd was aangebroken om iets te doen aan het feit dat ik niet lekker in mijn vel zat en vaak depressieve gevoelens had, kwam Maarten drie keer op mijn pad. De titel van zijn lezing 'Tranen van onze voorouders' raakte me meteen, ook al dacht ik 'Welke tranen?'. 

Ik wilde graag eerst naar het familiesysteem van mijn vader kijken. Zaten daar gevoelens van depressie? Zittend in een heerlijke stoel nam Maarten mij mee op innerlijke reis. Daarin kwam gelijk beppe Albertje 'in beeld'. Zij wilde blijkbaar, via mij als doorgeefluik, informatie vrijgeven die lang verborgen was gehouden. Al snel kwamen er veel emoties en verdriet, het was enorm intens.

Beppe Albertje was moeder van acht kinderen en woonde met haar man op de boerderij waar zij was geboren. Ze is in de oorlog op 36-jarige leeftijd overleden, wat een trauma was voor alle kinderen. De jongste was 1 en de oudste 12 jaar. Mijn vader, zesde in de rij, was 4 jaar bij haar overlijden. Mijn vader nam de boerderij later over en ik ben daar ook geboren. Beppe wilde graag doorgeven dat ze diepe liefde had ervaren voor een soldaat, maar dat haar gevoeligheid er niet kon zijn. Ik kreeg een beeld van een strobaal op de hooizolder. In dat pak stro was ik als 'vruchtje' weggestopt, want beppe was buitenechtelijk zwanger geraakt, heeft zichzelf geaborteerd, en dit werd gelijkt weggestopt. In het kader van reïncarnatie kreeg ik een beeld waarin ik, Hedwig, als ziel werd weggestopt en er niet mocht zijn. Kortom, ik was ooit het kindje van mijn beppe, dat er niet mocht zijn. Dit wegstoppen was helemaal het thema in mijn leven nu! 

Beppe gaf aan dat het familieverhaal dat ze was overleden aan nierproblemen, niet klopte. De sessie ging verder en ik voelde me zo beroerd en misselijk worden dat ik weg wilde uit de situatie. Beppe liet weten: 'Ik heb besloten met de kracht die ik bezat mijn leven te beëindigen.' Dit heeft beppe gedaan op een plek op de hooizolder waar ik als kind liever niet kwam, al wist ik toen niet waarom. In haar dood wilde ze zich vereenzelvigen met haar verloren kindje door zichzelf te doden op die zolder. Vandaar dat ze nog steeds aan mij verkleefd was in die oude pijn. Langzamerhand viel alles op zijn plek. Beppe had deze periode niet goed afgesloten en er waren nog losse eindjes. Mijn depressieve gevoelens mochten er niet zijn. De liefde voelen, wanneer je zo van iemand houdt, herkende ik zo in mijn leven. Door de tranen van de voorouders die al jaren door mij heen stroomden kon ik niet benoemen waar dit gevoel vandaan kwam. Diepe heling werd in mij gerealiseerd. Een tijdje na de sessie begon ik me steeds blijer en vrolijker te voelen. Ik had een en ander losgelaten. De boodschap die beppe me meegaf was: 'Volg je hart, dat heb ik niet kunnen doen. Dat wat ik niet kon leven, leef jij nu voor. Jij hebt nu jouw praktijk De Stroming gerealiseerd, waarin jij jou passie kwijt kunt.' De vele tranen die zijn gevloeid hebben mij een gelukkiger mens gemaakt. Door dit bewust te worden, verbreek je lijnen waardoor je jouw eigen authentieke zelf kunt leven. 'Sa at beppe seit foljge dyn hert dat ha ik net dwaan kinnen.'

Hedwig Ydema